sábado, 14 de diciembre de 2013

La casualidad más bonita de mi vida

Sempre dubtes de si alguna vegada realment podràs arribar a trobar allò que t'empleni, alguna cosa, o algú simplement... 

Amb el pas del temps vas aprenent a no il·lusionar-te, a consolar-te pensant que ja arribarà, però cada cop ho veus pitjor quan decepció rera decepció veus que passa el temps i no arriba, que ets feliç però no intensament, que a vegades simplement van passant els dies o t'entrabanques amb la persona equivocada, i començes a creure que realment no hi ha solució. Que potser ara no toca, o potser no tocarà.
I de cop un dia poc a poc te'n vas adonant que algú, aquell algú que sempre ha estat al teu costat, que obviament sempre ha sigut important, poc a poc ho va sent més. I no entens ni perquè.
Llavors de cop ho entens. Començes a sentir que aquella persona es va tornant especial poc a poc, que realment, potser si que aquest cop era el que necessitaves... i tornen a passar els dies, i cada cop tot es va fent més fort, i millor.
I arriba un punt en que com avui, te'n adones que quan el mires et perds completament en el teu somriure, que no hi ha res com abraçar-te a ell i no voler, ni poder, deixar de fer-li petons i notar com t'encanta notar la seva respiració aprop teu, com no hi ha res millor que estirar-te damunt del seu pit i llavors mirar-lo i veure com somriu, com si sapigues el que estic pensant... I el que estic pensant es que començo a estar perdudament enganxada a ell. Que em mira i no puc pensar en res més que com n'és d'important, perque no em passa pel cap res on no hi és, ni espero trobar-me amb ningú més, i que tinc por de mirar-lo massa estona per por a estimar-lo massa, encara que realment penses ''no, ja estic perduda''. Perquè res em fa més feliç com fer-li un petò i notar com entremig somriu, perquè res em fa més feliç com estar al seu costat.
Perquè si sumem dos tot és més fàcil. Perque la meva sort va començar a canviar quan et vaig conèixer. 



''Sé que amb tu podré somiar per sempre més, fer-ho tot realitat. 
No hi ha un racó del meu planeta on pugui estar i deixar de pensar en tu.''

jueves, 10 de octubre de 2013

- Perdona, puedo preguntarte algo?
+ Claro, dime.
- Te olvidaste de él?
+ Si me olvidé? Para nada.
- Y entonces?
+ Entonces, qué?
 - Por qué ya no le insistes, ni le hablas, ni le buscas, y todas esas cosas?
+ Pues porque me di cuenta, de que no vale la pena. No vale la pena, buscar a una persona que no te quiere, no vale la pena hablar con una persona que no te contesta, no vale la pena sufrir por aquella persona que le da igual lo que sientas. Y esta claro que no le he olvidado, y que le quiero como a nadie. Cada noche antes de irme acostar pienso en su sonrisa, en su puta sonrisa que es perfecta, y me enamoro más. Pero no quiero, no quiero ser la típica idiota que le busca cuando él esta o piensa con otra. No quiero ser la típica tía que llora hasta quedarse dormida aunque lo haya hecho, no quiero que piense que me va a tener siempre detrás suyo, no voy a ser esa tonta que siempre le va a esperar...
- Pero si le quieres...
+ Si, le quiero y te aseguro que nadie nunca le podrá querer como yo. El ya se ha olvidado, puede que otra quizá le haga feliz y le saque las mejores sonrisas...si, esas sonrisas que yo no conseguí sacarle...
-Y no te dolería verle con otra?
+Que si me duele?  Pf, no sabes cuanto... pero sabes una cosa? Igual que el se olvida de mi, yo algún día también lo haré, y  sabes lo mejor? Que mientras el sea feliz, yo también lo seré.

miércoles, 21 de agosto de 2013

Quién abrirá la puerta hoy, para ver salir el sol, sin que lo apague el dolor que me dejó aquella obsesión de tu corazón con mi corazón, de mis manos temblorosas arañando el colchón. 
Quién va a quererme soportar, y entender mi mal humor, si te digo la verdad, no quiero verme sola...

No me acuerdo de olvidarte.

Si me dieran a elegir una vez más, te elegiría sin pensarlo; es que no hay nada que pensar. Si no existe razón ni motivo para dudarlo ni un segundo, es que te prefiero más que nada en este mundo. Como bien dicen nada es eterno y tropezamos con la misma piedra dos veces. Sin importar lo que suceda, debemos aprender a ser felices, a superar nuestros problemas con una sonrisa y de la misma manera ayudar a los demás para que puedan encontrar un poco de esa felicidad en su corazón, puede parecer una misión imposible el querer sonreír ante cualquier problema que se nos presenta, pero es aún más triste que por cada bache que aparece en nuestro camino se nos venga el mundo abajo. “Es tan corto el amor, y es tan largo el olvido.”
No tengo miedo de volver a intentar, sino de tener el mismo resultado. Si queremos obtener resultados diferentes, debemos actuar de otra forma. 

sábado, 10 de agosto de 2013

But if you love someone and you break up, where does the love go?

¿Cuántos 'da igual' escritos con lágrimas en los ojos, eh?  Ella sabía que acabaría dándose la hostia pero y qué, de momento le tenía a él. Hasta que un día llegó a un punto en el que se dio cuenta que tenia que olvidar a quien le hacía olvidarlo todo y eso... eso si que jode. Ella le quería como nadie tío, pero sabes, una se cansa de dar y dar y no recibir. Entonces, ella se alejó y el no la siguió, fue ahí cuando ella notó que estaba tomando la decisión correcta. O puede que él no tuviera valor para decirle que se quedara...'


Y así se terminó la historia. Sin la palabra fin, sólo con tres puntos suspensivos. Los de la rabia, la paciencia y la indiferencia.

jueves, 20 de junio de 2013

CONTRA LA COHERENCIA, suicidas a domicilio.

Quién no ha subido nunca a la cornisa de las cosas imposibles.
Quién no ha palpado jamás el vacío de un por qué no.
Quién no ha sentido el precipicio de las cosas que algún día juró no hacer. 
Quién no se ha visto en el espejo de un me da miedo, de un ya nos veremos, de un quédate hoy.
Que levanten la mano y escondan la piedra. Que madruguen si les ayuda, que dios les pille confesaos.


Estas letras miopes sobre líneas retorcidas quieren rendir mi humilde homenaje a todos aquellos que alguna vez se han dejado la piel por dejarse llevar, a todos los que mandaron su razón a tomar por culo y lo hicieron de todo corazón, a los que ya no encuentran porque se lo han buscado, a los que prefieren vivir de esta manera antes que irse muriendo de cualquier otra, a los que eligen desterrarse de toda estabilidad y exiliarse de cualquier cosa parecida a la comodidad. Hedonistas por encargo, suicidas a domicilio, inquietos por vocación. Un ole para todos y cada uno de ellos. Un aplauso de parte de cada uno de mis poros.
A estos inadaptados emocionales sólo les mueve lo que realmente les mueve, sólo lo sienten si no se les hace sentir.  [...]
Coincido en que son malos tiempos para ser incoherente, impulsivo, espontáneo. No es muy maduro eso de llevarse la contraria a uno mismo. No queda bien intuir en lugar de razonar. No parece inteligente tener corazonadas y sentir en consecuencia.
Siempre aparece una Wendy/Peter Pan dispuesta a recordarte que igual Nunca Jamás valió la pena. Siempre hay una mirada condescendiente deseándote suerte.... otra vez.

Pues mira, tú haz lo que quieras, pero yo me niego. Me niego a que conceptos como pasión, taquicardia y enamoramiento, estén mal vistos sólo por efímeros, transitorios o coyunturales. Me niego a creerme que los que renuncian a ellos y duran mucho tiempo son más felices, ríen más y sufren menos. Que tanto descalabro sentimental a nuestro alrededor igual es síntoma de que hay algo que no funciona. Que el que no engaña, está a punto de hacerlo, y el que no, es porque le da pereza, y que Barbie hace tanto tiempo ya que no lo hace con Ken que hasta se le olvida de fabricarse con vagina.
Como alguien escribió alguna vez, cuando habla el corazón es de mala educación que la razón le contradiga.
Y de muy mal gusto, añadiría.


Descripciones nocturnas y otras formas de perder el tiempo

Prefiero lo difícil a lo fácil, prefiero morir viciosa y feliz a vivir limpia y aburrida. Prefiero actuar antes de pensar. Me gusta repetir las cosas si salen mal. No paro hasta que sale como quiero. Lloro por rabia a menudo. Mi orgullo a veces me hace perder demasiadas cosas. Mi corazón siempre me hace perder la cabeza. En el amor no me importa ni la distancia ni el tiempo, ''yo mataría monstruos por ti''. Prefiero que me duela, que me haga daño a que me ignore. Prefiero sentir. Prefiero una noche loca oscura a un montón de días claros. Para mi sería todo como una noche en la playa, mirando las estrellas sin verlas, soñando despierta, imaginándome (a tu lado). Prefiero las noches frescas de verano, andar con poca ropa, andar con saltitos, sentarme en el suelo y sonreír mirando al cielo. Las mañanas me dan sueño, me recuerdan que soy normal. Prefiero experimentar las cosas, aunque me hagan mal. Intento ser rencorosa, pero no puedo hacer daño aunque me hagan daño a mí. He perdido demasiadas personas en mi vida, tengo muchos ángeles en el cielo. He sufrido mucho más de lo que parece. Odio más que nada que se preocupen por mi. Me hago pocas fotos porque no me gusta mi físico, ni que se fijen solo en el. (creo que gano mucho más como persona)  Dicen que soy un bicho raro, que soy un poco especial. Pocos me conocen realmente. Y estos, dicen que tienen esa suerte.  Quiero demasiado a quién no lo merece. Enamoro con sonrisas que a veces no son de verdad. Sentimental hasta la puta médula. Si me voy, echarás de menos mis rizos. Prefiero probarlo todo a morirme sin saber lo que me gusta. Y, más que nada, prefiero la vida que dan sus besos de caramelo y la suave caricia de su piel caliente.

''Nunca te querrás a ti misma la mitad de lo que te quiero yo''

Ella no es perfecta.
 Tu tampoco lo eres y ninguno de los dos probablemente lo seréis.
 Pero si ella puede hacerte reír al menos una vez, te hace pensar dos veces, si admite ser humana y cometer errores...  no la dejes ir y dale lo mejor de ti. Ella no va a recitarte poesía, no estará pensando en ti todo el dia, pero te dará una parte de ella que sabe que puedes romper. Intenta no hacerle daño, no la cambies y no esperes de ella más de lo que te puede dar. No analices. Sonríe cuando te haga feliz, grita cuando te haga enfadar y extráñala cuando no esté. Pero sobretodo quiérela cuando recibas su amor. 
Por que no existen las chicas perfectas, pero siempre habrá una chica que es perfecta para ti. 


http://www.youtube.com/watch?v=xGPeNN9S0Fg 
Because it's you, oh it's you, it's you, they add up to, I'm in love with you and all your little things

miércoles, 19 de junio de 2013

''Solo sabes que la quieres hasta que la dejas ir''

Sonríe, sonríeme hasta que parezca que no haya mañana. Necesito huír de todo, gritar hasta que no pueda más... salir hasta que el cuerpo aguante. Supongo que no se puede entender, que es mejor callar que no hablar y hacer daño. Más daño.
Mi problema siempre ha sido que escondo más de lo que debería. Que prefiero mirar por los demás antes que por mí. Y así me va. Y así voy...
Supongo que lo más fácil seria dejarlo estar todo atrás. Y no quiero. Y no puedo... 
Que necesito estar contigo, que me muerdas y me abraces, que me mires y sienta que no hay nada más que tu y yo. Eso que necesito desde hace tiempo... 

Porque no hay que darse por vencido ni aún vencido. Porque lo que vale la pena, cuesta. Y nadie nos dice lo que va a costar. Nadie nos dijo que fuera facil. Que si pierdo perderé feliz, feliz por haber luchado hasta el final...

miércoles, 5 de junio de 2013

5(-1)/2

Eramos dos pequeños ilusos que no sabíamos como nuestra vida iba a cambiar aquel día. Eramos como dos   personas separadas que iban a encontrar su alma gemela. Y ni lo intuíamos, y ni nosotros mismos lo sabíamos.
Desde que te vi por primera vez y te hablé, evidentemente sin saber, que acababa de empezar una historia que acabaría marcando mi vida, que seria la más bonita que pasaría jamás. Me acuerdo de tus sonrisas tímidas, de como al entrar por la puerta de ese box 23 te escondiste detrás para que no se dieran cuenta. De como nos cruzábamos ''casualmente'' millones de veces. Como empezó todo. Aquel flechazo, aquel primer amor a primera vista. Lo más precioso que me ocurrirá jamás. Porque estoy segura, que nunca más me volverá a ocurrir lo que me pasó contigo. Porque estoy segura, que nunca más nadie volverá a sentir por ti lo que sentí yo en ese momento. 
Me acuerdo también de la primera vez que te vi, de la primera vez que pensé que debía tenerte o moriría, de la primera vez que nos enfadamos, de nuestra primera vez, de todo, absolutamente todo, como si fuera ayer... 
Han pasado muchas cosas entre nosotros dos, han pasado ya dos años desde que esos dos críos se encontraron casualmente, y la casualidad se encargó de juntarnos. Y la casualidad también se encargó de hacerles la vida imposible. De hacer esto más y más fuerte. A veces el destino es cruel, es el mismo que junta, y que separa. Pero también es aquel que marca nuestras vidas y realmente hace que todo esto vaya de esta manera. Es el mismo que nos junta y nos separa cada cierto tiempo. Y es el mismo que nos juntará en un futuro si así toca, y así quiere. 

Porque hoy hace dos años que te vi por primera vez. Mi escapista nocturno favorito :)

http://www.youtube.com/watch?v=wVyggTKDcOE
''You touched my heart you touched my soul.  You changed my life and all my goals [...] And as you move on, remember me,remember us and all we used to be.'' 



jueves, 23 de mayo de 2013


What am I suppose to do when the best part of me was always you? What am I suppose to say when I'm all choked up and your ok? I'm falling to pieces, yeah. 
(One still in love while the other ones leaving, because when a heart breaks no it don't breakeven)


http://www.youtube.com/watch?v=YhUIaSWnyWc

Tan enamorada de ti, de mis vicios.

Yo tu campanilla, tu mi Peter Pan. Yo la princesa de tus sueños, tu mi ángel de la guarda. La noche y el día, mi sueño hecho realidad. Todo lo que yo buscaba y en ti finalmente encontré. 
No puedo, no quiero dejarlo todo aqui. Mucho ha llovido desde que empezó. Hay cosas que no han cambiado, yo sigo buscando tu mirada entre los ojos de la gente, tu sigues guardando en el alma bajo llave lo que sientes. Porque tus miradas siguen diciendo más que 1000 palabras. Porque sigo torturando a mi cabeza por tu piel, y sé, que mirando atrás no vas a volver. Necesito que me trates como a tu princesa, que me cojas de la mano y me prometas que nos escapamos, que me mandes mensajes a escondidas para decirme que me quieres más que a nadie. Porque yo sé que, tal y como me prometitste, con solo una caricia me enseñarás a soñar, ahora y siempre. Porque me sigues quitando la vida al andar en otras direcciones, por que aunque todo vaya en diferentes sentidos, sigues siendo tú, el que le da el sentido a todo. 


''Y pienso, que si no existes yo me muero. 
Y quiero, contarle al mundo entero, que tu vida es lo que quiero y que tú eres mi mitad. 
Y voy, a darte mi alma y mi verdad, a curar tus heridas y pensar que tú eres la suerte de mi vida. Y voy, a mirarte a morirme y a luchar, a llorar de alegría, quererte aún más... Que tú eres la suerte de mi vida.'' 

lunes, 15 de abril de 2013

''But sometimes it hurts instead.''


Querida amiga, que a mi también me han roto el corazón, pero aquí sigo. Con mis días buenos y malos, pero sigo. Con sonrisas y alguna que otra lágrima, pero sigo. A palos, sí, pero sigo. Porque ser valiente no es luchar y aferrarte a alguien con todas tus fuerzas, o pasar las noches en vela llorando esperando a que regrese...
Las verdaderas valientes somos las que sabemos decir ''Hasta aquí'', y poner fin a las mentiras, a la angustia, al sufrimiento... A ese cúmulo de cosas que llegan cuando el amor se va. Porque tarde o temprano se irá, y es algo que hay que saber aceptar. Las fuertes no son las que perdonan una y otra vez, las que hacen mil cosas por recuperarle e intentan por todos los medios hacerle el boca boca a sentimientos que hace tiempo que están muertos...
Las fuertes de verdad somos las que decidimos marcharnos. Las que aprendemos a olvidar, aún sabiendo lo que eso cuesta. Las que nos levantamos de la cama sin él y afrontamos un nuevo día con la mejor sonrisa. Las que sabemos que si realmente quiere volver; volverá. Y que si no vuelve jamás habrá merecido la pena. Porque sentir dolor es inevitable pero sufrir es opcional. Y somos de las que decidimos no sufrir. De las que sabemos que merecemos ser felices.
Y eso no significa que queramos menos que las demás, simplemente tenemos un secreto que hemos aprendido con el tiempo y las decepciones: querernos a nosotras mismas por encima de cualquier cosa. Porque, si no lo haces, estás perdida. Y ya vendrá otro que te haga vibrar de nuevo, porque tienes toda la vida para encontrarle. Así que no desesperes. Que a tu lado tendrás siempre lo que te mereces, que no es poco. Y él ha demostrado ser bastante menos que eso. Y es que, como podría yo explicar que la pena dura tanto como quieras tú seguir llorando..

lunes, 18 de marzo de 2013

Pequeña sé que las palabras no son suficientes pero tu misma sabes que eres mejor que esto.
Tú, aquella que es capaz de llorar por las noches y sonreír durante el día, que piensas que caíste al fondo de tu vida porque esto no estaba hecho para dos.
Pequeña, lucha por mantenerte en el tiempo, trata de levantarte, poco a poco, sin prisa. Guarda tu corazón para quíén lo merezca, no lo regales. Ya sabes que partido en dos nunca conseguirás nada bueno.
Sé que es difícil, sé que cada capítulo es igual, con el mismo principio y el mismo final. Sé que es duro seguir adelante. Pero tú eres mejor que esto.
Solo puede decirte que guardes tus cosas para aquel que te deje sin aliento, sé que tienes miedo, mucho miedo, tu sabías que era dificíl y decidiste seguir con esto. Porque amor es lo que querías pero no lo que hacías.
Porque esto va dirigido a ese cúmulo de cosas que llegan cuando el amor se va. Porque tarde o temprano es algo que hay que saber aceptar. Pequeña, no sirve de nada perdonar, ni intentar recuperarle, ni probar por todos los medios hacerle el boca boca a sentimientos que hace tiempo que están muertos... 

lunes, 7 de enero de 2013

Lo esencial es invisible als ulls.

Nos entregamos ciegamente en busca de una cosa que encontramos poco probable, pero no imposible de lograr. A veces nos empeñamos en buscar venganza, revancha, o alegría, en demostrar valor. Una pared que no se derribe fácilmente.
Sabemos que cuesta y va a costar, que no se surfea sin viento, y este no sopla si no hay condiciones. Eso sí, hay que conectarlas: ahí empieza. Eso muestra el principio de algo que no va acabar rapido, que no se derriba a la ligera.
Y si, ya está todo, y INTENTAS mostrarlo. La suerte ya está echada, el corazón se nos va muriendo sin saber porqué, no se entiende ya que el empeño es el mayor posible. No vemos la luz ni nada más de lo que nos hablan. La verdad? Está ahi y no queremos verla. Y empieza esa frustración que nos provocamos solos; la niebla se empieza a cerrar. Que el efecto positivo no está, y intentas seguir buscándolo  No hay nada que decir cuando todo se va consumiendo, y el callejón no presenta salida.
Aquí es cuando hay que aprender a decir que las cosas van a ser diferentes, no nosotros.
Aquí es cuando te has dado cuenta que lo mejor no es ir con una coraza aparentando que eres la más fuerte, cuando en realidad no lo eres. Pero te gusta ir así, vistiéndote con una sonrisa, lamentándote en soledad. Pero no olvides nunca que es obligatorio levantarse, que la vida es como un juego de serpientes y escaleras... 

''No hay que darse por vencido ni aún vencido''

A sonreír se aprende habiendo llorado mucho. Cuando te suena demasiado cualquier principio. Cuando deja de sorprenderte cualquier final. A sonreír se empieza en cuanto se aprende a soñar flojito. Para empezar, uno puede sonreír para sí mismo o puede sonreírle a otro. Se trata de sonrisas distintas.
A partir de ahí, las demás. Sonrisas de idiota y de listillo. Sonrisas falsas,  malignas, tímidas, arrogantes, sonrisas payasas, sonrisas desesperadas. Sonrisas que invitan a un primer paso, y sonrisas que declinan toda invitación.
El catálogo de sonrisas humanas se complementa con formas de bocas, accidentes faciales y jardines dentales, hasta crear las infinitas combinaciones que en teoría, deberíamos estar presenciando continuamente.
Y es que una variable clave dentro de esta ecuación, consiste en el momento en el que decide hacerse presente. Para cualquier otra expresión física, hay que tener muy en cuenta cuándo se manifiesta. Para la sonrisa, no.
Da igual la situación en la que te encuentres, una sonrisa bien dibujada siempre te va a ayudar a ti y a los demás. Sí, incluso en un tanatorio, en un accidente y en una ruptura sentimental.
Para terminar; matización importante. No confundirse. Sonreír no tiene nada que ver con reír: simplemente comparten letras. La sonrisa crece, la risa berrea. La sonrisa escucha. La risa habla, y se puede sonreír incluso mientras se llora. Con eso está todo dicho.

De cualquier modo, si hay algo que realmente me fascina del acto de sonreír, es lo mucho que se obtiene frente a lo poco que cuesta. Lo poco que abunda, frente a lo gratis que es.
Lo bien que conozco el teorema. Lo poco que me lo sé.

miércoles, 2 de enero de 2013

But you're better than this.

Me resbala si follas o fallas. Si estudias o prefieres trabajártelas. Si odias los domingos o si cuentas por ahí que yo estaba loca por ti. Si eres victoria o fracaso. Si te sigue faltando cerebro o te sigue sobrando de ahí abajo. Si bebes para divertirte o para olvidarte. No me han quedado cicatrices de la ostia que me pegaste. He aprendido la lección bien aprendida a base de palos y no me han quedado ganas de volver a verte, ni de noches, ni de mañanas, ni de carreteras, ni de coches,no me han quedado ganas de ti en general. Sólo una indignación que se parece a la resaca de los domingos y un poco de odio hacia todo lo que tenga que ver contigo.Nunca fui tu amiga, pero aún así, soy una de las mejores cosas que han pasado por tu vida, demasiado buena, la verdad. Y cuando llegue el día en el que hagas un repaso de tu lista y sientas ese nose qué porque yo ya no estoy en ella, me verás a años luz.


(it's always the same)